Caesar Bast is geboren en getogen in Amsterdam. Maar kan hij er wel blijven wonen? Hij vreest dat hij daar niet genoeg voor gaat verdienen.

Het Amsterdamse bestuur houdt ons al lange tijd duizenden nieuwe woningen voor. Liefst 8.376, beloofde het college nog op 14 maart. Helaas is er onvoldoende aandacht voor de onderkant van de samenleving, blijkt uit de monitor ‘Wonen in Amsterdam’, een tweejaarlijks onderzoek van stadsdelen en corporaties.
Amsterdam nadert het punt waarop de stad meer huishoudens met lage inkomens telt dan betaalbare woningen voor die groep. Huurtoeslag blijft achter. Een doorsnee huurder met een laag inkomen is gemiddeld 28 procent van zijn inkomen kwijt aan huur. Als geboren Amsterdammer ben ik geraakt door deze cijfers.
De economische ongelijkheid laat ook in ruimtelijke zin sporen na. Arm en rijk wonen steeds verder uit elkaar. Vooral in het vestigingsgedrag van jongeren is dit te zien, leert recent onderzoek van de stadsgeografen Hochtenbach en Boterman. Het aantal jongeren in Amsterdam, wier ouders tot de 20 procent meest vermogende Nederlanders behoren, nam in vijf jaar met 22 procent toe. Daartegenover staat dat de stad 13 procent minder jongeren uit ‘arme’ gezinnen – de 40 procent gezinnen met het kleinste vermogen – telt. Het resultaat? Een woningmarkt die gedomineerd wordt door rijken.
Amsterdam is een stad in sociaal verval. De stad tuigt een glazen stadspoort op voor minderbedeelden. Als ik hieraan denk, wordt het zwart voor m’n ogen. Ik ben in deze stad opgegroeid. Dit is de stad waar ik groot ben geworden, waar ik op school heb gezeten en waar ik mijn eerste zoen heb ervaren. Wat nou als ik straks weg moet omdat ik niet genoeg verdien? De wereld houdt uiteraard niet op bij de ring van Amsterdam, maar waarom worden ik en deze mooie stad uit elkaar gedreven, als je dit met het juiste beleid kunt voorkomen? Een situatie die geldt voor zoveel meer Amsterdammers.
Als hoogopgeleide jongere aan de bak komen is tegenwoordig a hell of a job . Zonder baan kom je in de sociale voorzieningen; de hoek waar de klappen vallen. Als je dan ook nog over de rand van de stad geduwd wordt, nemen je kansen op een goede start nog meer af. We willen toch niet dat Amsterdam een feestje wordt voor de goedverdienende, hoogopgeleide, witte mannen en vrouwen van middelbare leeftijd?
Ik heb altijd in Amsterdam gewoond. Omdat mijn ouders zo rijk zijn? Nee, dat komt omdat er sociale huurwoningen waren. Er was een tijd waarin politici het wel nalieten mensen met een smalle beurs naar de regio te sturen. Amsterdam neemt steeds meer de vorm aan van zo’n feestje waar je aan de deur wordt tegengehouden omdat je niet aan de dresscode voldoet. Dat doet pijn. De Amsterdamse politiek moet de krachten bundelen om de stad te behoeden voor verder verval, want eerlijk is eerlijk: op zo’n feestje laat ik me niet graag zien.