Deze week bespreekt de Eerste Kamercommissie de wet Huurprijzen en inkomensgrenzen. Onderdeel daarvan is een huurverhoging van maar liefst 50 of 100 euro ineens, voor huurders met een (hoger) middeninkomen.

Deze wet is wederom een dolk in de rug van hurend Nederland en zet de betaalbaarheid in de toekomst ernstig onder druk. Hieronder een noodkreet van een huurster uit de Amsterdamse binnenstad aan de Eerste Kamer. Het moge duidelijk zijn dat Huurdersvereniging Centrum fel tegenstander is van dit wetsvoorstel en hoopt dat de Eerste kamer het zal verwerpen.

Geachte heer,  mevrouw,

Graag aandacht voor mijn situatie: 1 van de 238.000 goedkope scheefhuurders.

De laatste weken is er veel nieuws over de hardvochtige uitwerking van wetgeving, bv de toeslagen affaire en de “aanpak” van mensen die afhankelijk zijn van de Participatie wet.

Ik maak me zorgen over mijn toekomst als huurder door de mogelijk eveneens hardvochtig uitwerking de komende jaren van bovengenoemde wet die in uw commissie aan de orde komt.

Zal het kort houden.

Ik ben 61 jaar alleenstaand, huur een corporatiewoning in Amsterdam centrum en werk in  loondienst bij een gemeente. Mijn bruto jaar inkomen pakweg 53.000 euro. Een hoog middeninkomen zoals omschreven in de wet.

Netto is dit “hoge” inkomen 2700 euro. Mijn huur nu 613 en zal de komende jaren vanaf 2022 snel naar de maximale huur van pakweg 1000 euro gaan.

Nú, in 2022 en 2023  kan ik die huurverhoging wel aan hoor, maar ik wil ook nog wel eens met pensioen, mijn AOW leeftijd is 67 jaar, en zoals ik het nu inschat kom ik dan in de grootste problemen omdat mijn hoge midden inkomen dan echt zal dalen.

Ik heb gezien dat in het wetsvoorstel rekening wordt gehouden met inkomensdaling maar vraag me serieus af hoe dit in de praktijk uitgevoerd zal moeten worden. Vanuit mijn werk en  in mijn privé situatie heb ik te maken met de bureaucratie van  grote woningcorporaties en vrees enorm gedoe.

Doorstroming?

Verder vraag ik me af of de commissie misschien bekend is met problemen die scheefhuurders van mijn leeftijd ervaren met doorstromen naar een volgend stadium in hun woon carrière. Kopen met hypotheek kan niet meer en verhuizen naar een betaalbare seniorenwoning kan ook niet omdat deze er niet is. Zeker omdat ook de toegang tot sociale huurwoningen voor alleenstaanden steeds moeilijker wordt.

Voldoende besteedbaar budget?

Ook vraag ik me af en dat gaat over mijn budget in de toekomst, of bv het Nibud is gevraagd over stijging van andere lasten in de toekomst. Ik denk dan aan een torenhoge zorgpremie over vijf jaar bv. Is daar rekening mee gehouden?

Met een maximale huur van 1000 euro, lokale lasten die alleen maar stijgen, de zorgpremie, dalende AOW voor alleenstaanden, daar komt ook wetgeving voor en een onzeker pensioen, vrees ik of ik wel genoeg geld over houd om van te leven.

Is dat niet een beetje te veel “aanpak” van een scheefhuurder en eerder een straf?

Een algemene opmerking tot slot.

Er is naar mijn mening niet genoeg gekeken naar het verschil tussen bruto en netto inkomens. Afhankelijk van cao’s en belastingtarieven verschillen netto inkomens van huurders niet zoveel maar bruto juist wel; helaas wordt met bruto bedragen gerekend met “scheve” gevolgen en een scheef beeld naar mijn smaak over  de zogenaamde scheefhuurders.

Al met al  zou ik  willen pleiten voor uitstel van invoering van deze wet omdat ik denk dat ik niet de enige ben, dat zou toch raar zijn.

Dank voor uw aandacht en groeten van [red: naam weggehaald] uit Amsterdam.