Van scheefheid is sprake wanneer een huurder een inkomen heeft dat niet past bij de hoogte van de huur die hij betaalt, gegeven de kwaliteit van de woning, lezen we. Met de inkomenscategorieën die het kabinet voorstelde (tot €33.000, tussen €33.000 en €43.000 en boven €43.000 per jaar) kan zo een overzicht gemaakt worden van mensen die in verhouding tot hun inkomen een lage of juist hoge huur betalen. Maar niemand kan daaruit afleiden dat iemand te goedkoop of te duur woont.

Daarvoor moet je kijken naar de woonquote. Die geeft de hoogte aan van wat je aan woonlasten betaalt ten opzichte van je inkomen. Voor mensen die een koopwoning hebben, ligt het bedrag dat zij betalen gemiddeld hoger dan voor mensen die een woning huren, maar in relatie tot hun inkomen, dat doorgaans hoger ligt, is hun gemiddelde woonquote lager dan 25%. Nu bestaan er natuurlijk geen gemiddelde mensen of ze nu huurders of kopers zijn. Maar als het de bedoeling is om het scheefwonen aan te pakken dan verwacht je dat er een aanpak komt van zowel het goedkope scheefwonen als het dure scheefwonen.

Bovendien zou vastgesteld moeten worden dat niemand meer dan een kwart van zijn inkomen aan wonen hoeft uit te geven. Even wat cijfertjes. Er zijn in Nederland 2,9 miljoen huishoudens die een huurwoning bewonen. Daarvan heeft 2% (oftewel 59.000 huishoudens) een inkomen boven €43.000 en huurt een woning met een maandhuur tot €366,37. 19% Van de huishoudens (554.000) heeft een inkomen onder €33.000 en huurt een duurdere huurwoning (meer dan €524,37 als het om 1- en 2-persoonshuishoudens gaat en meer dan €561,98 als het meerpersoonshuishoudens betreft).

De woonquotes van deze dure scheefwoners kunnen oplopen tot 49%. Het is natuurlijk schrijnend als mensen te weinig geld overhouden om te eten vanwege hun hoge woonlasten. Verhuizen is vaak geen oplossing, zeker niet op korte termijn. De minister zou moeten beseffen dat het aanpakken van dure scheefheid prioriteit verdient. De goedkope scheefwoners nemen overigens in aantal af door dalende inkomens en hogere huren. Veelal gaat het om mensen die al lange tijd een woning huren en een aanvangshuur hadden die lager lag dan het maximumbedrag (bijvoorbeeld 70% daarvan, niet ongebruikelijk voor corporaties). Door allerlei maatregelen van overheidskant zijn die maxima flink opgetrokken.

Zoals de invoering van de liberalisatie, de afschaffing van de verouderingsaftrek, het toekennen van extra punten vanwege energielabel, schaarste en monumentstatus. Daardoor kan het gebeuren dat uw buren die er pas zijn komen wonen een huur betalen die 100% boven de huur ligt die u betaalt. Aan die scheefheid wordt tot nu toe niets gedaan.